Skradin - miasto bardzo stare, podobno są o nim wzmianki w źródłach pisanych już ok. IV wieku. Zamieszkiwały tutaj plemiona Liburnów, ale o tym wszystkim można poczytać w przewodnikach turystycznych. Nas najbardziej interesuje, że obecnie mieszkają tu Chorwaci, bardzo podobni do tych z Biogradu, czy Šibenika. Jedni mniej, drudzy  bardziej lubią turystów, ale wiekszość z nich jest miła i uśmiechnięta, bo świadomi są tego, że turystyka to ich główne źródło utrzymania.



To co najbardziej zwróciło moją uwagę w starej części tego miasta, to przedziwna dbałość o czystość ulic i żałuję, że nie zrobiłem zdjęć, bo niektórzy mogą mi nie uwierzyć. Widziałem wielokrotnie jak pani z wiaderkiem i szczotką zmywała nawet niewielkie plamy po rozlanych napojach i musze przyznać, że chętnie bym ten zwyczaj przeniósł do naszej ojczyzny.

Drugą rzeczą wartą zaimportowania jest mnogość przydomowych wytwórni wina i rakiji. Reklamy tych miejsc może nie są imponujące, ale każdy kto tam wstąpił, nie żałował na pewno. Trzeba oczywiście coś tam kupić, ale sama degustacja niejednokrotnie wystarcza dla poprawienia nastroju.


Jest tu oczywiście wiele innych miejsc godnych uwagi, ale te pozostawiliśmy sobie na kolejny dzień pobytu. Przy ulicy dr. Franje Tudmana 8 znajdujemy pocztę, czynną do godz. 18.00, skąd wysyłamy pokaźną stertę kartek pocztowych  (cena znaczka do Polski to 3,5 kuny) i powoli wracamy wąskimi uliczkami w kierunku portu.

Po kolacji i szklaneczce wina oddajemy się jeszcze nastrojowi tego miejsca i spacerujemy wzdłuż nabrzeża, podziwiając niedawno przybyłe, cztery okazałe jachty motorowe pod banderą Kajmanów. 

Wyprawę do Parku Narodowego "Krka" planujemy na 8.00 rano, kiedy to odpływają z tutejszej przystani pierwsze statki wycieczkowe i ... zasypiamy kołysani przyciszoną już o tej porze muzyczką z pobliskiej tawerny.


Wypływamy punktualnie o 8.00 rano stateczkiem, który dowozi nas do zabudowań administracyjnych Parku "Krka". Dopiero tutaj kupujemy bilety w cenie 8.00 Euro od osoby, gdzie oprócz opłaty za zwiedzanie Parku wliczony jest również i przejazd statkiem w obie strony. 



Wszędzie słychać szum spadającej wody. Kompleks liczy siedem niezwykle malowniczych wodospadów o łącznym spadku 242 metrów. Największy i zarazem najsłynniejszy z nich to Skradinski Buk o łącznej wysokości ponad 45 m. Park Narodowy Krka ma bogaty świat roślinny i zwierzęcy, występuje tu ponad 200 gatunków ptaków, przez co zaliczany jest do najcenniejszych obszarów ornitologicznych Europy.


Poniżej ostatniej kaskady jest wyznaczone kąpielisko, gdzie można ochłodzić się po trudach zwiedzania, nie tylko samych wodospadów, ale również zabytkowych młynów wodnych, elektrowni i małego skansenu dawnych zagród chłopskich z pełnym wyposażeniem mieszkalnym, gdzie nawet zagniecione ciasto jest prawdziwe - sprawdziliśmy.


Około 11.30 opuszczamy N.P. Krka i za niecałe pół godziny jesteśmy z powrotem w Skradinie. Czas na obiad, ale zanim zdażyliśmy wyjść, przychodzi uśmiechnięty młody człowiek i przynosi nam pocztówkę z naszym jachtem w centralnym miejscu.


Ten egzemplarz nie kosztuje nic, ale gdybyśmy chcieli więcej, to dostaniemy je po 10 kun od sztuki. Zamawiamy trzy sztuki, ale trochę się targujemy i w końcu płacimy 20 kun za trzy oryginalne pocztówki z nasza łajbą.


Po obiadku pędzimy jeszcze na wzgórze z ruinami starej twierdzy, po drodze napotykając dorodne granaty rosnące na murze okalającym czyjąś posesję.  Kapitan zażyczył sobie fotkę pod wiszącymi nad głową granatami ... i przeżył.
Na kilkanaście minut przed 14.00 zjawiamy się w biurze mariny i płacimy za jednodobowy postój 350 kun. Nie marudzimy, bo ten standard był warty tej opłaty. Kilka minut po czternastej wypływamy ze Skradina i bierzemy kurs na Šibenik.